استاد اقتصاد:
دلار نفتی ما را به دروازه تمدن نمی رساند
به گزارش لباس نو استاد اقتصاد با اشاره به اینکه نمی توان با دلارهای نفتی به دروازه های تمدن بزرگ رسید، اظهار داشت: توسعه، کالای خارجی نیست بلکه باید از ظرفیت های داخلی برای توسعه استفاده گردد.
به گزارش لباس نو به نقل از مهر، مسعود درخشان استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی در مصاحبه با رادیو اقتصاد ضمن اشاره به دلیلهای عدم توفیق کشور در حوزه اقتصادی اظهار داشت: دلیل اینکه بعد از پیروزی انقلاب موفق نشدیم وابستگی مان را به درآمدهای عاید از نفت کم نماییم به طرز فکر مدیران و مشاوران آنها برمی گردد که بر این باورند برای رشد و توسعه اقتصادی کشور باید تا می توانیم نفت خام بفروشیم. یعنی باید حداکثر استفاده را برای افزایش تولید از این منابع خدادادی و صادرات آن داشته باشیم و با ارز حاصل از آن نیازهای کشور برای توسعه اقتصادی را از بازارهای خارجی خریداری نماییم.توسعه کالای خارجی نیست / باید از ظرفیت های داخلی برای توسعه استفاده شودوی افزود: پس مثلثی به وجود آمده است که یک وجه آن امکان پذیری خریداری توسعه از بازارهای جهانی است، انگار توسعه، کالایی خارجی است که قابل خریداری است، در حالیکه توسعه نیازمند سبک تفکر خاص و استفاده از ظرفیت علمی، فنی و نیروی انسانی داخل و سازمان بندی ویژه است که بتوان در راه توسعه گام برداشت. درخشان اظهار داشت: وجه دیگر این تفکر، خام فروشی نفت می باشد. شما بدانید که این تفکرِ خام فروشی نفت و خرید توسعه پیش از انقلاب بر کشور حاکم بوده و متأسفانه باوجود تاکید مقام معظم رهبری به کاهش خام فروشی و اقتصاد درون زا تا الان ادامه دارد. رئیس جمهور هم به صراحت می گوید من بدون رابطه با خارج نمی توانم کشور را اداره کنم. بله رابطه مانعی ندارد اما نباید به صورتی تعریف شود که وابستگی اقتصادی کشور را تشدید کند و استقلال ایران را زیر سوال ببرد. استاد ممتاز اقتصاد دانشگاه علامه اضافه کرد: وجه سوم این تفکر این است که به جهت اینکه بتوانیم به خام فروشی نفت ادامه دهیم باید با دنیا هماهنگ باشیم تا تحریم نشویم. متأسفانه پس از جنگ که به نظر بنده بهترین فرصت برای رشد و توسعه به مفهوم واقعی کلمه بود، دولت سازندگی سر کار آمد و نتوانست از این ظرفیت استفاده نماید و دولت های بعدی نیز به همان روال پیش از انقلاب کشور را اداره می کردند. وی عنوان کرد: البته آقای احمدی نژاد ابتدا با یک روحیه خوب انقلابی وارد شد اما در حوزه اقتصاد در همان الگو ماند، برای اینکه متوجه نشد تا وقتی که اصلاحات اقتصادی اتفاق نیفتد و این کشور به لحاظ تولید روی پای خود نایستد، مبارزه در ابعاد سیاسی با تنگنا مواجه می شود و دیدیم که این صورت گرفت. بزرگترین مانع ما برای پیشبرد سیاست های کلی نظام و پیشرفت کشور، ساختار غلط اقتصاد است که به ارث رسیده از قبل انقلاب است.ضرورت استفاده از ظرفیت مجلس انقلابی برای درمان سرطان اقتصاددرخشان اشاره کرد: به اعتقاد بنده بیماری فعلی اقتصاد ایران یک بیماری طولانی و مزمن است. بیماری های اقتصادی نوعاً مثل سرطان هستند و دوره پنهان دارند و وقتی علایم بحران ظاهر می شوند؛ مبارزه و رفع آثار سو آنها زمان بر است. به نظر من باید الان از ظرفیت مجلس مان که حرف های انقلابی می زند به خوبی استفاده گردد. استاد ممتاز اقتصاد دانشگاه علامه اظهار داشت: البته متأسفانه دولت ما از سریال برجام دست برنمی دارد و مردم را ۷ سال سرگرم دیدن سریال برجام کرده است، الان هم که پس از جنایات آمریکا و به شهادت رساندن سردار دل ها و دانشمندان کشور، هنوز دولت می گوید از این سریال پا نشوید، قسمت های خوب سریال برجام دارد اتفاق می افتد. من تعجب می کنم از افرادی که الان در وزارت خارجه هستند و به مدارک علمی خود از دانشگاه های خارجی می بالند چرا الفبای سیاست خارجی را درک نمی کنند. وی تصریح کرد: یک زمانی می گفتند ما با انگلیس و فرانسه و آلمان مذاکره می نماییم تا بین اروپا و آمریکا شکاف به وجود بیاوریم. من آن موقع گفتم فقط یک دلیل بیاورید که چرا باید اروپایی ها رابطه شان با آمریکا به هم بزنند تا با ما رابطه برقرار کنند. ما چه داریم که بتوانیم بدهیم که قانعشان کند. حضرت آقا از همان ابتدا بهتر از هرکسی آمریکا را می شناخت و می گفت با عنایت به شناختی که از ذات آمریکا دارم به مذاکرات امیدوار نیستم و خوش بین نبود ولی دولت فعلی رفت و کار خودش را کرد و نتیجه شد خسارت محض. درخشان تصریح کرد: باید این سوال را پرسید که چرا شرکت های بزرگ در ایران سرمایه گذاری می کنند. آیا دنبال رشد ما هستند یا سود خودشان؟ ممکنست شما بگویید آنها سودشان و ما منافع ملی خودمان را در یک بازی برد-برد تعریف می نماییم. بحث من این است که شما به لحاظ تاریخی از دوره پهلوی دوم از حدود ۱۹۷۲ که قیمت نفت ۴ برابر شد موضوع را بررسی کنید. آن شاه نادان می خواست با این دلارهای نفتی به دروازه های تمدن بزرگ برسد و نمی فهمید و امروزی ها هم نمی فهمند که بزرگ شدن کشور از درون است نه بیرون.سرمایه گذاری خارجی با مدلهای فعلی نفعی برای اقتصاد نداشته استاستاد ممتاز اقتصاد دانشگاه علامه اظهار داشت: شما از آن زمان تا الان در این ۵۰ سال فقط یک مورد نشان دهید که سرمایه گذاری خارجی با این مدل آقایان اولاً سبب انتقال فناوری شده ثانیاً منافع ملی را تامین کرده است و سبب رشد و توسعه شده، بگونه ای که اگر نمی شد الان مشکلات جدی داشتیم، حتی یک مورد وجود ندارد. شرکت های بزرگ نفتی، نوکران سیاست مداران غربی هستند و آنها اجازه بهره مندی ایران از تکنولوژی را نمی دهند. درخشان عنوان کرد: متأسفانه این واژه سرمایه گذاری خارجی و انتقال فناوری را با برداشت غلط در مغز ما کردند و ما دانشگاهیان هم در کلاس ها گفتیم و این دانشجویان بعداً مشاوران مدیران کشور شدند و به مسئولان گفتند و مسئولان هم الان به رؤیا پردازی خودشان مشغول هستند. استاد اقتصاد دانشگاه علامه اظهار داشت: من در حوزه نفت سال ها به صورت دقیق و تخصصی کار کردم و با بزرگترین استادان مخازن نفتی در کشور همکاری نزدیک داشتم. این حرف من را نه بعنوان اقتصاددان بلکه بعنوان کسی که همکاری نزدیک با استادان تراز اول نفت کشور داشتم بشنوید. در مورد قراردادهای نفتی از زمان دارسی تا IPC من یک به یک مطالعه کردم و برای کشورهای اوپک دوره نفت و گاز در ایران تأسیس کردم و ۱۰ سال است، ده ها متخصص و دکتری نفت و گاز تربیت می نماییم. از زمان دارسی تابحال یک فناوری در این چارچوب منتقل نشده و در IPC هم همین طور. وی تصریح کرد: مگر اینکه فناوری را به این معنا ترجمه نماییم که مثلاً پیچ و مهره دستگاه را چگونه باید ببندیم. شما این دستگاه را از هر کجا بگیری یک کسی را می آورند تا آموزش نحوه کار بدهند. آموزش نحوه کار که انتقال فناوری محسوب نمی گردد. فناوری یعنی روش مدیریت مخازن و نحوه ساخت پالایشگاه ها و مواردی از این دست. درخشان اظهار داشت: این هم یکی از ابزارهای شیاطین تعلیم یافته- به تعبیر امام(ره)- است که می گویند شرکت های نفتی اروپایی سرمایه گذاری خارجی و انتقال فناوری می آورد. در IPC گفتند یک شرکت ایرانی برود در کنار شرکت خارجی قرار بگیرد و این قضیه سبب می شود طرف ایرانی فناوری را یاد بگیرد تا کم کم به یک شرکت بین المللی بدل بشود. این حرف کودکانه ای است و گویی اصلاً وزارت نفت نمی داند معنای بین المللی چیست و اینکه شرکت ایرانی کنار دست شرکتی دیگر بایستد و یاد بگیرد یعنی چه؟استاد اقتصاد دانشگاه علامه اظهار داشت: در همان زمان ایرادی که بنده به IPC گرفتم این بود که منظورتان از حضور شرکت ایرانی کنار شرکت خارجی و انتقال تکنولوژی بدین صورت چیست؟ بنده یک و نیم سال مقابل قرارداد IPC ایستادم و آنها نتوانستند بحث حضور را تعریف کنند و سرانجام با شبکه و ارتباط هایی که داشتند کارشان را جلو بردند و امضا کردند و با توتال بعنوان نخستین شرکت تحت قاعده IPC قراردادی تعریف کردند که اصلاً جایگاه شرکت ایرانی و خارجی در آن مشخص نبود و بالاخره با تهدید توخالی آمریکا هم از ایران رفت. وی عنوان کرد: دلیل تداوم ناکامی اقتصادی کشور پس از ابلاغ سیاست های اقتصادی مقاومتی این است که دولت تدبیر و امید، توجهش را به ایجاد رابطه با آمریکا مترکز کرده است و از اقتصاد ملی غافل شده است. شما بفرمائید در این دولت چه برنامه اساسی در امتداد خنثی کردن آن برنامه های تحت عنوان تعدیل اقتصادی انجام شد؟ این برنامه ها از دولت اول هاشمی از سازندگی آغاز شد و دیکته هایی است که صندوق بین المللی پول به دولت های ما تحمیل کرده است.دولت سازندگی بزرگترین فرصت تاریخی برای اصلاحات اقتصادی را از بین برددرخشان اظهار داشت: دولت سازندگی بزرگترین فرصت تاریخی برای اصلاحات اقتصادی را از بین برد. در آن زمان بواسطه جنگ روحیه ای در مردم به وجود آمده بود در خصوص اینکه نیازی به کمک خارجی ها نیست و ما می توانیم با تاکید بر توان داخلی کار را جلو ببریم اما متأسفانه از این فرصت استفاده نشد و اشرافیت و تجمل به محور اصلی فرهنگ اقتصادی کشور تبدیل شد. استاد اقتصاد دانشگاه علامه تصریح کرد: اگر دولت فعلی نتوانست از رهنمودهای رهبر انقلاب در اقتصاد در بحث الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت و رهنمود سالیانه درباره اقتصاد مقاومتی استفاده نماید به این علت بود که اصلاً به مسائل اساسی داخلی نپرداخت و در این بودجه بندی ها و برنامه های چندساله، هدفش حل مشکل اساسی اقتصاد کشور نبود.دلواپس، کلمه مهمی است که با تبلیغات محتوایش را عوض کردندوی اضافه کرد: دولتی که دلش برای اقتصاد ملی شور بزند و دلواپس مردم باشد اولین کاری که می کند پیش بینی آینده است و اقداماتش را در جهت رفع مشکلات آینده به صورت بلندمدت و کوتاه مدت تعریف می کند و این اولین کاری است که هر دولت دلسوز و دلواپس انجام می دهد و متأسفانه "دلواپس" کلمه مهمی است که با تبلیغات محتوایش را عوض کردند. درخشان اظهار داشت: بنده از زمان دولت دوم خاتمی در مورد حساس ترین بخش اقتصاد که انرژی بود پیش بینی هایی انجام دادم. این کار را با کمک مرحوم سعیدی که بزرگترین صاحب نظران مخازن نفتی کشور و مسئول نظارت بر مخازن نفت و گاز پیش از انقلاب بود انجام دادیم. با کمک ایشان پیش بینی کردیم که ایران باوجود مخازن فوق عظیم پارس جنوبی تا چند سال گرفتار بحران می شویم. استاد اقتصاد دانشگاه علامه عنوان کرد: بنده در سال ۸۵ این قضیه را مطرح کردم. آن زمان بنده بعنوان مشاور در معاونت علمی و فناوری در مسائل نفت و گاز بودم و گفتم که ما در ۱۴۰۰ گرفتار بحران گاز خواهیم شد و برای بسیاری مسئولان سخنرانی کردم و هیچکس توجه نکرد. این بحران گازی که الان پیدا شده را برای خیلی از مسئولین بیان کردم و گفتم شما با مشکل مواجه می شوید ولی متأسفانه دولتمردان اصلاً توجه نکردند. وی افزود: این بحران گازی که به وجود آمده فقط به علت افزایش تقاضا نیست بلکه عمدتاً به خاطر افت فشار گاز در فازهای پارس جنوبی است و بنده تصور می کردم که این افت فشار از سال ۱۴۰۰ آغاز می شود اما دیدیم که از سال ۱۳۹۹ شروع شده است. البته بحث افت فشار پارس جنوبی را تا به الان مسکوت گذاشته اند. الان هم وزارت نفت عمق فاجعه را بیان نکرده است. این افت فشار به علت بهره برداری غلط از پارس جنوبی رقم خورده است. درخشان در آخر تصریح کرد: زمانی که پارس جنوبی کشف شد همین شرکت توتال هم برای ایران و قطر برنامه ریزی کرد و علت این بحران به برنامه ریزی آنها برمی گردد. نکته جالب ماجرا اینکه تا همین اواخر آقای زنگنه برای اجرای پروژه فاز ۱۱ از شرکت توتال دعوت می کرد و مجدد به آنها خوش آمد می گفت، در حالیکه توتال بود که همین بلا را در پارس جنوبی به سر ما آورده بود. مشکل کشور ما این است که مسئولان دلواپس مردم نیستند و هیچ کوششی برای اصلاح ساختار اقتصاد نمی کنند.
منبع: لباس نو
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب